Skořápka (od ořechu)
Uprostřed postele,
opření o smrsknuté haldy peří,
nám zasychají poslední známky potu.
Uprostřed postele,
opření o smrsknuté haldy peří,
nám zasychají poslední známky potu.
Co zanechat, co nechat odejít
Co odezní, to raději nesoudit
Nesourodý kámen v myšlenkách
Zarputilá tvář novotvaru
Novověk na obzoru
Nový věk? Nové myšlenky,
Které házím přes palubu
Nemám na ně čas
Zmatek svírá žezlo
V podvědomí dítěte
Jež jako dospělý
Odvrací svou tvář
Kde začíná láska?
Ztrácí se v pryskyřici
Hluboko v hrobě bez pomníku
V hrobě bez těla dávno zetlelého
V kobce mozkových buněk
Které dávno odumřely
Nejsem oběť svého života
Život je mojí obětí
A Bůh?
Naděje v objetí?
Nepřichází do mého portfolia
Času a napětí zemřelého
V mojí obsesi komičnosti
Nemůžu se s každým tak zničit
Skrývat se v utajení
Pod mnoha pseudonymy
A vylézat na povrch
Jen za předpokladu
Že to tak je
duše a ticho
je jako píseň
bránících se jiter
chceme být jasní
a prozáření
ale padají nám tužky
které zdobí prostor
jako auta
co neuzvednou
stroje z podzemí
buďme noví
a proměnění
jak se nám zdálo
vytvořme sklo
jako vatu drsné
aby vyprávělo
o naší podobě
která se brání
písním o nich vedených
lev a slon
je heslo krásy
ale ti nás
neuvidí
pokud nebudeme
pravdiví.
Nezapomeňme
tolik planu
aby skutečnost
byla lepší
než se zdá
mám rád bytosti
co zpívají nové písně
v katakombách jiter
co ulétávají
aby nové
se stalo skutečným
mám vás rád
je slovo prázdné
pokud nebojuješ
za nové ráno
vidíme
a saháme
tam, kde plují
bárky, které sedí
a jasně hledí
do dalších pramenů
víme, co syčí
když prohráváme
ale bráníme se
když nemáme svobodu
jako večer
tak spokojený
je pak naše píseň
budeme krásní
když nás zachrání
nová jezera jiter
Uprostřed postele,
opření o smrsknuté haldy peří,
nám zasychají poslední známky potu.
Co zanechat, co nechat odejít
Co odezní, to raději nesoudit
Nesourodý kámen v myšlenkách
Zarputilá tvář novotvaru
Novověk na obzoru
Nový věk? Nové myšlenky,
Které házím přes palubu
Nemám na ně čas
Zmatek svírá žezlo
V podvědomí dítěte
Jež jako dospělý
Odvrací svou tvář
Kde začíná láska?
Ztrácí se v pryskyřici
Hluboko v hrobě bez pomníku
V hrobě bez těla dávno zetlelého
V kobce mozkových buněk
Které dávno odumřely
Nejsem oběť svého života
Život je mojí obětí
A Bůh?
Naděje v objetí?
Nepřichází do mého portfolia
Času a napětí zemřelého
V mojí obsesi komičnosti
Nemůžu se s každým tak zničit
Skrývat se v utajení
Pod mnoha pseudonymy
A vylézat na povrch
Jen za předpokladu
Že to tak je
duše a ticho
je jako píseň
bránících se jiter
chceme být jasní
a prozáření
ale padají nám tužky
které zdobí prostor
jako auta
co neuzvednou
stroje z podzemí
buďme noví
a proměnění
jak se nám zdálo
vytvořme sklo
jako vatu drsné
aby vyprávělo
o naší podobě
která se brání
písním o nich vedených
lev a slon
je heslo krásy
ale ti nás
neuvidí
pokud nebudeme
pravdiví.
Nezapomeňme
tolik planu
aby skutečnost
byla lepší
než se zdá
mám rád bytosti
co zpívají nové písně
v katakombách jiter
co ulétávají
aby nové
se stalo skutečným
mám vás rád
je slovo prázdné
pokud nebojuješ
za nové ráno
vidíme
a saháme
tam, kde plují
bárky, které sedí
a jasně hledí
do dalších pramenů
víme, co syčí
když prohráváme
ale bráníme se
když nemáme svobodu
jako večer
tak spokojený
je pak naše píseň
budeme krásní
když nás zachrání
nová jezera jiter